Son Halife Abdulmecit

Halife Abdülmecit, son İslam halifesidir.
Saltanat süresi 18 Kasım 1922 – 3 Mart 1924

Önce gelen VI. Mehmet
Sonra gelen Şehzade Ahmed Nihad Osmanoğlu Efendi
Doğumu 29 Mayıs 1868

Ölümü 23 Ağustos 1944

Babası Abdülaziz
Bakınız: Osmanlı
Sultan Abdülaziz'in oğlu olarak 29 Mayıs 1868'de İstanbul'da doğdu. Annesi Hayranıdil Kadınefendi'dir. 1876’da babasının tahttan indirilmesinden sonra 1908’e kadar İcadiye'deki köşkünde sanatla meşgul olarak yaşadı. Resimle ilgilendi, yabancı dil öğrendi. 1918’de Vahdettin’in tahta çıkması üzerine veliaht oldu.Bu dönemde oğlu Şehzade Ömer Faruk Efendi, amcazadesi Sultan Vahideddin'in küçük kızı Sabiha Sultan ile evlendi.

Arapça, Farsça ve Fransızca’nın içinde bulunduğu 6 yabancı dil bilen, iyi bir hattat,müzisyen, ressam ve müellif olan Abdülmecid Efendi, kızı Dürrüşehvar Sultan tarafından muhafaza edilmiş Osmanlı tarihinin önemli noktalarını aydınlatan 12 ciltlik Hatıralar kitabını kaleme almıştır. 1 Kasım 1922’de saltanat kaldırılınca veliaht sıfatı kayboldu. Vahdettin’in Türkiye'yi terk etmesi üzerine 18 Kasım 1922'de TBMM'nin çoğunluk oylarıyla halifeliğe seçildi. 15 ay kadar süren hilafeti, saltanat yetkileri bulunmayan bir hilafettir.Bu dönemde, gösterişli Cuma selamlıkları ve şehir içi seyahatleri düzenledi. "Halife Abdülmecid Efendi bin Sultan Abdülaziz Han" (Sultan Abdülaziz Han oğlu Halife Abdülmecid Efendi) şeklinde anılması hükümet yetkilileri tarafından hos gorulmemis ve onların tepkisini çekmiştir.

3 Mart 1924’te halifelik ortadan kaldırılıp hanedan üyelerinin yurt dışına çıkarılması kararı alındı. Abdülmecid hemen o gece, İstanbul polis müdürü tarafından acele ile Dolmabahçe Sarayından alınarak otomobil ile Çatalca'ya götürüldü ve İsviçre'ye hareket eden ilk trene bindirilerek Türkiye'den sürüldü. İsviçre'ye vardığında, o ülkenin kanunlarına göre birden fazla eşlilerin ülkeye girmesine izin verilmediği gerekçesi ile sınırda bir süre alıkonuldu, ve bu gecikmeden sonra ülkeye kabul edildi.[1] Daha sonra Fransa'ya geçti.

Sürgün yıllarında hanedanın geleneksel protokolünü ısrarla uygulamaya devam etti.Cuma namazlarını Paris Camii'nde kılardı.Evlenen Sultan ve Şehzadelerin nikahlarını kıyarak, kendi tuğrasını taşıyan belgeler dağıttı.Yakışıksız davranışlarda bulunan şehzadeleri hanedandan ihraç ettiğini bildiren belgeler hazırladı.Hanedanın Irak petrolleri üzerindeki haklarından yararlanabilmek için ,oluşturulması planlanan aile birliği gereği Vahideddin ile ortak bir vekalet vermesi istenince, halife ve ailenin resmi reisi olduğunu iddaa ederek ortak vekalet vermeyi reddetti.Böylece akim kalan bu girişimin sonucunda hanedan umduğu faydayı sağlayamadı.Kızı Dürrişehvar Sultan'ı ve yeğeni Nelüfer Hanım Sultan'ı Haydarabad Nizamı'nın oğullarıyla evlendirdi. Bu yolla dünyanın sayılı zenginlerinden olan dünürü Haydarabad Nizamı'ndan maddi destek gördü ve mali müzayaka çekmedi.Mısır'ın Kavalalı prensleriyle evlenmek için Fransa'dan ayrılan çok düşkün olduğu torunları ve oğlunun gidişinden sonra eşleriyle beraber yalnız kalarak ızdıraplı günler geçirdi.

Abdülmecit, 23 Ağustos 1944’de sürgünde bulunduğu Paris’te kalp krizinden öldü. Kızı Dürrişehvar Sultan'ın Berar Prensesi sıfatıyla Cumhurbaşkanı İsmet İnönü nezdinde ki çabalarına rağmen cenazesi Türkiye'ye kabul edilmedi. Cenazesi Türkiye'ye kabul edilmeyince, Paris Camii'de 10 yıl bekletildi ve Camii mütevelli heyetinin cenazeyi daha fazla tutamıyacaklarını bildirmesi üzerine Medine’ye nakledilerek Baki Mezarlığı'na defnedildi.

Profesyonel bir ressam olan Abdülmecit Efendi , Osmanlı Ressamlar Cemiyeti'nin kurucusu,başkanı ve hamisiydi. Tabloları ilk kez 1986’da İstanbul’da özel bir galeride sergilendi.

Eşleri ve çocukları:

Şehsüvar Başkadın Efendi'den :Şehzade Ömer Faruk Osmanoğlu

Atiye Mehisti Kadınefendi'den :Dürrüşehvar Sultan

Diğer eşleri : Hayrunnisa Hanımefendi (1876-1936), Bihruze Hanımefendi